Brexit 3 – Snelheid


26 maart 2019 | Er is geen reden om je te vervelen op het eiland, weet een journaliste van The Guardian die vanavond de Brexit-verslaggeving voor hun website verzorgt. Op deze nieuwswebsite kan je van minuut tot minuut volgen wat beleidsmakers en politici van alle politieke strekkingen, journalisten van al dan niet bevriende media (kranten, tijdschriften, radio en televisie) en het publiek – in wonderwel beschaafde taal – denken en ventileren, aan de hand van interviews, verklaringen, persmededelingen, twitterberichten en gesprekken in de wandelgangen. Door er de snelheid wat uit te halen – de nieuws- en mededelingenstroom wordt enigszins een versnelling lager geschakeld – is het behapbaar. Vandaag speelde het Brexit-verhaal zich vooral af achter de schermen als een opstapje naar morgen, de dag dat het Britse Lagerhuis de touwtjes zelf in handen neemt in een typisch Brits systeem dat de regering altijd aan het roer staat, ook in het parlement. Wat niet betekent dat de volksvertegenwoordigers er voor spek en bonen bijzitten. Ze kunnen het de regering behoorlijk moeilijk maken.

Ik verveelde me inderdaad niet vandaag. Vanmorgen zette De Liefde me af in de stad, waar de verantwoordelijke van de archeologiegroep van de Rutland Local History and Record Society me oppikte voor onze reguliere dinsdagvoormiddagse bijeenkomst. Op het programma stond het uitmeten van een rooster met onderzoeksvierkanten van 20 x 20 meter op een akkerveld dat enkele weken geleden was ingezaaid met zomertarwe. Op het akkerveld aan de andere kant van de landbouwweg leverde enkele jaren geleden archeologische speurneuzerij Romeins aardewerk op. Dus zou het ook kunnen dat op het veld aan de andere kant van de weg die over een heuvelrug loopt ook resten uit die tijd te vinden zijn. Vandaag dus alles netjes uitmeten om volgende week het mogelijk interessant materiaal dat op de oppervlakte ligt – dus van graven is geen sprake – op te rapen, dat dan de weken nadien in een werkruimte van het museum in alle rust wordt onderzocht. Het is een ernstige zaak, maar er wordt ook vaak gelachen.

Opnieuw in de stad liep ik nog even in de bibliotheek binnen om leesvoer te bekijken voor een ander historisch project waar ik bij betrokken ben, tot het tijd was om de bus te nemen naar huis. De buschauffeur haalde dit keer zijn voet wel eens van het gaspedaal omdat hij op tijd vertrokken was en dus geen tijd moest inhalen. Maar toch flitste het lenteontluikende landschap voorbij. In het dorp wandelde ik vanaf de bushalte langs de winkel om een krant te kopen om die thuis bij een kop koffie door te nemen. Zo meteen zet ik mijn tanden er meer in detail in.


Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Follow by Email
Pinterest
fb-share-icon
LinkedIn
LinkedIn
Share